Jesteśmy karmieni przekonaniem, że wszystko, co zwierzęce, jest nieludzkie i niecywilizowane, zatem kiedy objadamy się nadmiernie i puchniemy, mówimy o sobie, że jemy, jak zwierzę. Nic jednak bardziej mylnego, skoro zwierzę je z subtelnością dziś już nam nie znaną, to znaczy tylko tyle, ile podpowiada mu instynkt. Zwierzę je to, co czuje, że jest mu potrzebne i dzięki temu nie musi się odchudzać, bo nigdy nie jest grube, ani otyłe. Nie ma problemów z cholesterolem, ani krążeniem, a przy tym z niczym nie musi przesadzać. Prawdą jest więc, że zwierzę nigdy nie jadło tak niechlujnie i ze smakiem, jak człowiek, a jednak to ono zadziwia swoim zdrowiem, siłą i genialnym ciałem. Jeść jak zwierzę było by więc zaszczytem, który pozwoliłby człowiekowi odzyskać utraconą równowagę bioaktywną i kontakt ze swoim ciałem, a wraz z nim, z całą przyrodą.
Jedzenie stało się kwestią smaku, dlatego powrót do jedzenia instynktownego wydaje się ciosem w cały proces rozwoju ludzkiej cywilizacji, dla której smakowitość jest najwyższą wartością. A jednak kierując się jedynie tym kryterium człowiek karmi nie siebie, a umysł łasy na wszelkie bogactwa, kolory, zapachy. Jedzenie przy takim stole jest uczestnictwem w przedstawieniu artystycznym, estetyczną orgią, jednak daleką od prostego, zwierzęcego i instynktownego wsłuchania we własne, zawsze indywidualne potrzeby, które doskonale wykładają wszelkie wskazówki dietetyczne. Instynkt naprowadza człowieka dokładnie na to, co jego organizmowi jest akurat najbardziej potrzebne. Smak natomiast naprowadza jedynie na nawyki ukształtowane przez kucharzy. Instynkt nie wymaga wiedzy, orientowania się w zasadach dietetyki, prowadzenia rachunków odżywczych, bo nigdy się nie myli, jest bezbłędny, jak James Bond.
Obudzenie instynktu wymaga następujących kroków:
Powyższe uwagi pozwalają na obudzenie instynktu właściwego jedzenia, a ten poprowadzi nas wówczas przez smaki i bogactwa żywieniowe, o których nawet nie śniliśmy.
Czy płatki owsiane mogą dodać człowiekowi końskiej energii, która pozwoli mu przenieść górę, a potem ryknąć z jej szczytu „och, jak pięknie jest żyć!”? Nie od dzisiaj wiadomo, że tak małe płatki, które swoją prostotą...
Czytaj dalej
Stara wiedźma znad rozlewiska swoimi stopami potrafiła działać na kapustę, jak Andrzej Gołota na przeciwników, z tą jednak różnicą, że ugniatana przez kobietę kapusta stawała się tym lepsza, im więcej zadawano jej ciosów. Wydawała ona...
Czytaj dalej
Ile szokujących informacji można zawrzeć w jednym filmie dokumentalnym? Ile naszej niewiedzy znajduje się w każdym spożytym przez nas steku, plastrze sera czy szklance mleka? Film Cowspiracy w reżyserii Kipa Andersena i Keegana Kuhna pokazuje,...
Czytaj dalej
Kluczowym pojęciem, które określa funkcjonowanie naszego organizmu jest homeostaza. Jest to stan równowagi, w której wszystkie czynniki potrzebne człowiekowi do aktywnego i rozwojowego funkcjonowania istnieją ze sobą w odpowiedniej harmonii. Ta równowaga odpowiedzialna jest za...
Czytaj dalej
Komentarze (0)